Przeklęta willa.

Piątek 25 sierpnia 1939-tego. Jesteśmy we Lwowie.

Siedzimy w salonie u rodziców przy ulicy Gołąba.Nastrój przygnębiający. Ojciec powiedział:

-Nie mamy wodza.

Mietek był innego zdania, pełen energii i zapału.

Ojca niepokoi umowa z 23 sierpnia, zawarta pomiędzy Niemcami a Rosja Sowiecką. Wyraził obawę, że Moskwa usiłuje wepchnąć świat w wojnę, by skorzystać z wojennego chaosu i opanować Europę. Mietek zaś rozumował, iż pakt nasz z Anglią i Francją stworzył przeciwwagę.

Pijemy kawę, ale myśli nasze błądzą w nieznanej przyszłości.

-Los dziwne spłata podobieństwa. Przed tamtą wojną rodzice spędzili wakacje nad Adriatykiem, myśmy spędzili wakacje nad Bałtykiem. Wówczas ojciec został dyrektorem gimnazjum, obecnie Mietek został dyrektorem. Rok przed wojną rodzice nabyli mahoniowy salon, a my mahoniowy gabinet- powiedziałam.

Nastała cisza.

Mama, jak gdyby w zamyśleniu, dodała:

-Podczas tamtej wojny straciłam ojca.

Przeszedł mnie zimny dreszcz, jakby potwierdzał słowa mamy, że i mnie dotknie prawo serii.

Na ulicach Lwowa panuje nerwowy nastrój. Twarze przechodniów skupione, każdy zadaje sobie pytanie, „co to będzie”? Nikt nie pragnie wojny, ale nie ma Polaka, który by oddał piędź ziemi polskiej. W obliczu grożącego niebezpieczeństwa Naród Polski stanął murem przy zagrożonej ojczyźnie.

Wieczorem powróciliśmy do Przemyślan. Tu również mieszkańcy zmienili oblicza.

Sobota 26 sierpnia 1939. Mietek przebywa w kancelarii gimnazjum i przygotowuje materiały do otwarcia nowego roku szkolnego.

Radio nadaje normalny program, jedynie komunikaty podają wiadomości polityczne w tonie spokojnym. Odnosimy wrażenie, że nastąpiło lekkie odprężenie.

Niedziela 27 sierpnia 1939 roku. Panuje spokój. W urzędach zaprowadzono dyżury przy telefonach. Starosta Mikrowicz od kilku dni siedzi kamieniem w gabinecie.

Radio nadal nadaje normalny program. Siadamy do obiadu, wtem dzwoni telefon. Mietek podszedł do telefonu.

Opadła mi łyżka. „Na pewno wzywają Mietka do wojska”-pomyślałam.

-Dobrze, dobrze, panie starosto, zaraz po obiedzie- mówi Mietek.

Zbladłam. Odeszła mi chęć do jedzenia.

-Dzwonił starosta. Prosi, abyśmy po obiedzie pojechali z nimi na rydze.

-Chwała Bogu- odetchnęłam.

-Widocznie sytuacja uległa poprawie, jak starosta może wyjechać- zauważył Mietek.

Ogarnęła mnie radość, że z tej groźnej chmury wojny nie będzie.

Po obiedzie, w towarzystwie Mikrowiczów i Negruszów, pojechaliśmy do pobliskiego lasu. Starosta wprowadził wesoły nastrój, zapomnieliśmy o tym, co nad nami wisiało.

Poniedziałek, 28 sierpnia 1939. Zauważyłam ogólne odprężenie, choć starosta doręcza wezwania do wojska. Ton komunikatów radiowych na ogół uspokajający.

Mietek pilnie słucha radia. Dzienniki szeroko komentują pakt niemiecko-sowiecki, a Ilustrowany Kurier Codzienny zwraca uwagę na koncentrację wojsk niemieckich w Słowacji.

Wieczorem podano wiadomość, że ambasador Anglii w Berlinie prowadzi negocjacje w naszej sprawie.

Wtorek, 29 sierpnia 1939. Dyrektor Powiatowej Kasy Oszczędności- Negrusz- popełnił samobójstwo. Na tym tle krążą fantastyczne wieści.

W południe ogłoszono mobilizację. Powołani zdążają do pociągu, by na czas stanąć w koszarach. W sklepach ruch, mieszkańcy robią zapasy.

Dwie godziny później moblizację odwołano. Widocznie Niemcy zrezygnowali ze swych apetytów. Na twarzach mieszkańców wystąpiła radość.

W Przemyślanach wszyscy mówią o willi, w której Negrusz popełnił samobójstwo. Historia willi ciekawa. Kilka lat temu willę wybudował burmistrz Wojtowicz dla synów na miejscu, gdzie istniał młody sad owocowy. Przyjaciele odradzali wycięcie sadu, uważali, że willa wzniesiona na miejscu, gdzie rozmyślnie wycięto sad, będzie pasmem nieszczęść dla tych, którzy w niej zamieszkają.

Wojtowicz rady odrzucił, nazwał je zabobonami. Sad polecił wyciąć i pobudował komfortową willę. Willę zamieszkali synowie Wojtowicza z młodymi żonami. Po roku jedna Wojtowiczowa powiła dziecko, kalekę na nogę, a w jakiś czas później druga Wojtowiczowa zmarła na wrzód w mózgu.

Po pewnym czasie w willi tej zamieszkała urzędnicza rodzina Wysockich. Wysocka zachorowała na tę samą chorobę, co Wojtowiczowa i zmarła. Ciekawe, że obie zmarłe nosiły imię Maria. Następnie w willi zamieszkał wicestarosta Słocki. Rodzina Słockiego wpadała z jednej choroby w drugą, a obecnie w willi tej odebrał sobie życie Negrusz.

Zaiste, dziwne te wypadki.